Het is lente

Ik kan altijd zo enorm blij worden van de lente. De afgelopen winter is wel aardig voor ons is geweest. De koud was ver te zoeken, en sneeuwvlokken waren er ook niet te zien hier in Laren. Yeah! Don’t get me wrong: een winter is best leuk, vooral als de sneeuw net gevallen is en alles met een geruisloze deken van witte pracht is omhuld. Maar na een paar dagen, als de sneeuw lelijk wordt, de wegen glad (vooral die klinkerstraten in dit dorp worden soms een ijsbaan) dan snak ik naar L.E.N.T.E !

Welkom

Zodra het gras langzaam groen begint te worden, de eerste knopjes aan de bomen verschijnen, een bleek april zonnetje aan de horizon schijnt en eindelijk de temperaturen richting 10 graden plus gaan, begin ik me ook lekkerder te voelen. Weg winterjas, weg winterlaarzen, weg koude voeten. Welkom lente, welkom zomerjack, welkom langere dagen! Zou dat voor een meisje, geboren op een tropisch eiland in de Stille Zuidzee met tropenjaren (de goede dan), toch een natuurlijk gevoel zijn? Ik denk stiekem van wel. Je haalt nooit de tropen uit een mens die daar heeft gewoond.

Asperges

Voor mij is een van de eerste lentebodes het blauwdruifje. Het plantje staat zo fraai tussen het ontluikende groene gewas, net zo statig en rechtop als een soldaatje. En de diepblauwe kleur schittert je tegemoet. Ik heb de eerste foto’s van deze prachtige bloemenaren alweer gemaakt. De hovenier van ons plaatselijk tuincentrum vertelde me ooit eens dat blauwdruifjes familie zijn van de asperges. En dat is ook al iets waar ik zo dol op ben.

Dus, de lente is begonnen als de blauwdruifjes omhoog komen. En die asperges eind april/begin mei? Daar kan ik ook blij van worden! Want behalve het oog, vindt de maag het ook leuk om gekieteld te worden! Toch?

Greetz,

Nicole